Deze blogpost is geschreven door: HolyCow

Boek review: Dodenrit
Puck staat, samen met een van haar broers, bij het strand, als ze een paardenhoofd uit de zee zien steken en hun kant op zien rennen. De meesten van ons zouden denken “Huh?”, maar Puck en haar broertje denken: “Help!” Bijna een jaar geleden zijn hun beide ouders op de boot aangevallen door deze bijzondere paarden, en helaas hebben hun ouders dat niet overleefd. Logischerwijs voelen zij zich niet heel relaxed bij het zien van zo’n beest.

Het zijn namelijk, surprise surprise, geen normale paarden. Deze Capaill Uisce verschijnen elk jaar rond oktober en november op het afgelegen, in de herfst/winter niet bereikbare eiland Thisbe. Ze maken dan een tripje over het vasteland, langs het strand, en eten af en toe een verdwaalde voorbijganger op. Kan gebeuren toch? 

Elk jaar houden de bewoners van Thisbe een race op deze paarden, want gevaarlijke beesten gewoon met rust laten zit niet echt in de menselijke aard. 
Een van de deelnemers is Sean Kendrick, met zijn geliefde hengst Corr. Zijn moeder heeft hem achtergelaten voor het vasteland. Hij zag toen hij jong was zijn vader op gruwelijke, traumatische, in detail beschreven wijze vermoord worden door een Capaill Uisce, en de les die hij hieruit trok was dat hij niet bang moest zijn voor de moordlustige paarden. Die mindset helpt, want ondertussen is Sean meermaals de winnaar geweest en staat hij op het eiland bekend als heuse vleesetende-paarden fluisteraar. Maar eigenlijk is Sean Kendrick gewoon een typisch pennymeisje, want deze super talentvolle kampioen is onder dienst van een rijke kerel met een grote stal vol luxe sportpaarden en Capaill Uisce, en de zoon van deze rijke kerel is een vervelende pestkop die zijn eigen kunnen gewoon overschat. En Sean wil supergraag Corr hebben, maar de rijke kerel wil hem niet aan hem verkopen. Waarom zou je, als de beste ruiter alleen bij je blijft wegens dat paard. Toch belooft hij dat Sean Corr mag kopen als Sean dit jaar weer wint. 

Dan terug naar Puck. Puck haar oudste broer besluit om over twee weken te vertrekken naar het vasteland en haar en haar broertje achter te laten. Puck is het hier niet mee eens en besluit dus heel snel om mee te doen aan een superdodelijke race, zodat deze broer iets langer blijft dan deze twee weken. Want blijkbaar is de aanwezigheid van iemand die zijn hele familie achterlaat en dit twee weken van tevoren aankondigt, het waard om voor te sterven. Deze race ook daadwerkelijk winnen wordt echter noodzaak, want haar oudere broer is de enige die fatsoenlijk geld binnenhaalt, en als hij vertrekt kunnen ze hun huis niet meer betalen. 

Omdat Puck nog wel twee hersencellen overheeft besluit ze om niet op een van de gevaarlijke Capaill Uisce te rijden, maar op haar eigen, kortbenige, dikke, normale pony Duif. Of hiermee winnen een realistisch plan is vraag ik me sterk af, maar ja: het is fictie met een reden. 

Op een gegeven moment komen Puck en Sean elkaar tegen en tsja. Jongen, meisje, in de bloei van hun leven, met een vergelijkbaar “ik zie mijn familie nooit meer” levensverhaal… Dat zorgt voor een hele bijzondere band. Alleen… wel rivalen, en dat maakt dingen toch wel ietsjes ingewikkeld. Voornamelijk in de aanloop naar de race toe, want de race zelf duurt eigenlijk niet zo héél lang, en is echt pas aan het einde van het boek. Maar toch: Het plot, de personages in het boek. Alles zorgt ervoor dat je wil blijven lezen!

Maggie Stiefvater is een bekende schrijver van Young Adult-boeken. Haar schrijfkunsten bewijst ze ook weer in dit boek. Af en toe zitten er wat clichés in, en af en toe is het heerlijk bloederig. Naar mijn mening is dit hét boek voor lezers die stiekem genieten van de cliché paardenboeken, maar toch graag een iets duisterder verhaal willen, geschikt voor de wat oudere (14+) lezers. 

Lees jij graag? Bekijk dan ook de andere boek review:
War Horse / Oorlogspaard