Deze blogpost is geschreven door: HolyCow
Het leven van een Mustang
De zon is net op wanneer de groep paarden zich over het land beweegt. Onder deze paarden bevindt zich ook een 4jarige hengst. Alhoewel enkele van zijn soortgenoten zodanig vaak op de camera te vinden zijn dat ze een naam hebben gekregen, spreekt het voor zich dat met 70.000 soortgenoten, de meeste anoniem blijven. Een statistiek, een nummer, waar steeds meer discussie over is. Tegelijkertijd zijn ze ook een symbool van het vrije wilde westen. Niet dat onze lieve Mustang zich daar ook maar enigszins bewust van is. Nee, hij heeft andere dingen aan zijn hoofd. Ondanks dat de leidende hengst alle eer, alle glorie krijgt, speelt Mustang als luitenant ook een belangrijke rol!
Onze hoofdrolspeler: Mustang, samen met zijn soortgenoot. Bron: Bureau of Land Management@wikimediacommons
Gedurende de dag wordt er genoeg gewerkt. Regelmatig draaft hij rond de kudde, op zoek naar mogelijke gevaren. Ondanks dat Mustang en zijn soortgenoten geen natuurlijke vijanden hebben in het gebied waar zij leven, is er genoeg te zien. Een al wat oudere hengst. De oude hengst is geen onderdeel van een groep. Hij heeft geen familie meer, en geen harem. Van de jonkies in de zogenaamde bachelor-groepen moet hij niks hebben. Deze oudere hengst is vaker te vinden rond de harem waarin Mustang ook leeft. Hij loopt maar achter wat harems aan, en lijkt weinig interesse meer te hebben in de merries. Verderop loopt echter een jonge hengst, die een stuk ambitieuzer lijkt te zijn. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat iemand een van de merries in de groep afpakt.
De leidende hengst van de harem heeft de jonge hengst ook gezien. Alsof ze het afgesproken hebben, ontstaat er een taakverdeling. Het moge duidelijk zijn waarom de leidende hengst Mustang bij zich houdt, ondanks dat Mustang als hengst ook een potentiële rivaal is. Terwijl de leidende hengst zijn merries naar een veilige plek drijft, gaat Mustang de confrontatie met de jonge hengst aan. Het begint met staan, en naar elkaar kijken. Er wordt een aantal keer gestampt, gesteigerd en gehapt. De jonge hengst is onervaren, geen partij voor Mustang, en druipt uiteindelijk af.
Wanneer de leidende hengst er alleen voor staat, moet hij tijdens de confrontatie geheel vertrouwen op zijn merries. Waar één harem is, zijn er vaak meerdere in de buurt, met elk hun eigen leidende hengsten, die geen nee zeggen tegen een extra merrie. Alhoewel oudere, ervaren merries, hun best wel doen om bij hun eigen groep te blijven.. zijn jongere merries niet altijd even trouw. In de chaos is het makkelijk om zo een merrie te verliezen. Hengsten met een luitenant zoals Mustang zijn vaak succesvoller op langer termijn: Mustang zorgt ervoor dat jaloerse hengsten zich bedenken, terwijl de leidende hengst de merries veilig stelt.
Mustang verdedigt zijn groep. Bron: Bureau of Land Management@wikimediacommons
De hengsten zijn niet de enigen die bepalen waar de kudde gaat en staat.
Een merrie uit de groep maakt zelf aanstalten om zich te verplaatsen. De groep gaat mee, onze Mustang volgt op gepaste afstand. Even later besluit een andere merrie dat het gras verderop er beter uit ziet. De rest van de paarden loopt er braaf achteraan. Het is niet zo dat één oudere merrie bepaalt waar Mustang gaat en staat. In plaats daarvan spelen al zijn groepsgenoten wel eens voor routeplanner, sommige succesvoller dan anderen.
Wanneer ze een fijn plekje hebben om te grazen, kan Mustang zich bezighouden met de taak die de meeste tijd inneemt op zijn dag: Ongeveer de helft van de dag spendeert hij met eten. Paarden zijn gemaakt om de hele dag door kleine beetjes te eten. Dat zien we ook terug in onze huis-tuin-keuken paarden. Paarden die een groot deel van hun dag zonder ruwvoer staan hebben een veel hogere kans op gezondheidsproblemen in hun maagdarmstelsel, zoals maagzweren.
Tijd voor rust & eten. Bron: Bureau of Land Management@wikimediacommons
Toch vindt niet iedereen het fijn dat Mustang en zijn soortgenoten zoveel eten. Het zijn zogenaamde ‘exoten’. Ze komen van nature eigenlijk niet voor in het Noord-Amerikaanse ecosysteem, maar zijn daar vele jaren geleden door mensen terechtgekomen. Sindsdien doen ze het heel goed: Ze hebben weinig vijanden in de natuur en de populatie wordt steeds groter. Doordat er zoveel zijn, en ze met name op dezelfde plekken grazen, raakt het land beschadigd. Inheemse planten verdwijnen, en er ontstaat schaarste van voedsel en water. Voedsel en water, die inheemse dieren óók nodig hebben. Daarnaast willen boeren graag dat hun vee, die ook op deze ‘public lands’ rondlopen, ook genoeg te eten hebben.
Een maand later heeft Mustang dan ook een promotie gekregen. Om de hoeveelheid paarden in de kudde te controleren, worden elk jaar paarden gevangen. Een deel van de kudde, inclusief de vorige leidende hengst, is gevangen. Op deze manier kon Mustang de resterende merries overnemen en zelf een leidende hengst worden. Zo kan Mustang zonder zorgen nakomelingen maken.
Met zijn gevangen groepsgenoten kunnen verschillende dingen gebeuren. Enkelen zullen geadopteerd worden door mensen, en veranderd worden tot uitstekend rijpaard. Helaas zijn er te weinig adoptanten voor de grote groepen mustangs die gevangen wordt. Een ander deel van de merries zal echter onvruchtbaar gemaakt worden, en daarna weer losgelaten worden. Er blijft dan een groep paarden die niet geschikt zijn voor adoptie, maar ook niet terug naar de kudde mogen. Een deel gaat daarom naar een zogenaamd ‘Long-term Holding Pastures': stukken land waar de paarden permanent kunnen verblijven.
Het lot van de vorige leidende hengst. Bron: Cabachaloca@wikimediacommons
Een deel van Mustang zijn merries zal geen nakomelingen krijgen, ondanks dat ze nooit gevangen zijn: Een andere manier van populatie controle is door het gebruik van vaccins die merries onvruchtbaar maken. Deze methode wordt pas sinds vrij kort toegepast, maar kan met relatief weinig stress worden toegepast. Merries hoeven hiervoor niet gevangen en/of verdoofd te worden. Fijn voor de merries. Hopelijk zal Mustang de extra veulens niet missen!
Het is Mustang gelukt: nakomelingen! Bron: Bureau of Land Management@wikimediacommons