Deze blogpost is geschreven door: HolyCow

Discipline in de spotlight: Hunter/Equitation
Springen (‘Showjumping’) is een grote sport in Nederland. De regels zijn vrij simpel: Degenen zonder strafpunten mogen door naar de barrage. Degene die in de barrage de minste strafpunten halen en de snelste tijd hebben, winnen. Hierin zijn wel enkele variaties, afhankelijk van waar en op welk niveau de wedstrijd wordt gereden. In sommige wedstrijden is er bijvoorbeeld geen barrage, en wordt meteen naar je ‘eerste’ ronde gekeken om te bepalen wie de uiteindelijke winnaar is. Naar stijl wordt, met uitzondering van de klassen t/m B, eigenlijk niet gekeken.

Dat is wel anders dan in Noord-Amerika! Hier is het zogenaamde ‘Showjumping’ minder groot, en wordt in plaats daarvan vooral aan ‘Hunting’ en ‘Equitation’ gedaan. Beide takken van de springsport draaien om stijl, maar er zitten belangrijke verschillen tussen!

Kort gezegd zit het verschil tussen deze springdisciplines in wíe beoordeeld wordt. In Hunter rubrieken beoordeelt de jury vooral het paard. In Equitation rubrieken beoordeelt de jury vooral de ruiter.


Bron afbeelding: Montanabw, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons.

Hunter rubrieken
Bij Hunter rubrieken is een goed getraind paard dus best belangrijk. Zo moet het paard ruime, maar vlakke gangen hebben, en voorzichtig zijn boven de sprong. Het paard moet de voorbenen voldoende opvouwen, en daarnaast moet het paard goed basculeren (de hals en rug rond maken). Daarnaast is het belangrijk dat het paard kalm is, goed aan de hulpen, en geen protest toont. Het parcours moet vloeiend verlopen, en het moet lijken alsof alles vanzelf gaat.

Ondanks dat deze klasse vooral richt op een goed getraind paard, is het hiervoor ook belangrijk dat de ruiter een goede techniek heeft en het paard hierbij dus niet in de weg zit.

Equitation rubrieken
Bij de Equitation rubriek gaat de moeilijkheidsgraad van de sprong vaak íets omhoog vergeleken met de Hunter-klasses, zodat de ruiter meer getest wordt. Er wordt streng gekeken naar de ruiter. Hielen naar beneden, zachte handen die stil bleven tegenover de mond van het paard, een stevige maar lichte zit die makkelijk meegaat met het paard. Ook hierbij is het belangrijk dat het eruit ziet alsof het allemaal geen moeite kost. Alhoewel hierbij vooral de ruiter wordt beoordeeld, is een fijn paard ook belangrijk: Wanneer het paard kalm is, vlakke gangen heeft, en goed luistert naar zijn ruiter, kan de ruiter deze ‘perfecte’ positie aan blijven houden.

Voor- en nadelen
Hunter/Equitation heeft voordelen vergeleken met ‘Showjumping’. Zo wordt er een sterke basis gelegd in de techniek van zowel ruiter als paard. Dit zou kunnen voorkomen dat een ruiter die veel trekt of het paard in de weg zit, alsnog naar een hoger niveau rijdt omdat het paard simpelweg heel hoog kan springen en snel is. Daarnaast wordt er dus veel focus gelegd op goed getrainde paarden, en dus ook gefocust op paarden met een rustig karakter! En met een focus op goede techniek, zorg je er ook voor dat het paardenwelzijn minder snel aangetast wordt. 

Een van de nadelen is echter dat het ook een jurysport is, en de gegeven punten erg subjectief kunnen zijn. Een bekende naam, op een supermooie geïmporteerde sportwarmbloed, kan zo meer punten halen dan een onbekende naam op haar Engelse Volbloed, óók als de onbekende combinatie een technisch betere ronde hebben neergezet.

Buiten Noord-Amerika
Tegenwoordig zijn ook in landen buiten Noord-Amerika enkele Hunter of Equitation wedstrijden te vinden. Zo organiseert ook het KNHS soms zulke wedstrijden, en is er zelfs een Nederlandse associatie voor die discipline! (Hunter-Jumper Equitation Holland)

Zouden jullie het fijn vinden als er in Nederland ook meer focus op Hunter en Equitation kwam? Of ligt jullie voorkeur toch bij het vertrouwde ‘normale’ springen?


Bron afbeelding: dregsplod, CC BY-SA 2.0, via Wikipedia.